pozytywny misz masz

Nie wiem od czego zacząć… zrobiłam sobie małą przerwę w pisaniu i teraz nie wiem jak nadrobić zaległości… zacznę może od początku… tzn. od tego, dlaczego tak mało w tym tygodniu pisałam. Po prostu nie miałam czasu, a to dlatego, że właśnie w tym tygodniu (cieszę się, że tak szybko to nastąpiło) zrozumiałam i uwierzyłam, że to będzie najwspanialszy rok mojego życia. Gdy tylko to zrozumiałam, nagle zaczęło się wszystko układać!


Zaczęło się we wtorek… nudziło mi się trochę więc wymyśliłam, że poszukam lepszego mieszkania - tzn. bardziej cichego. No więc jak już wiecie znalazłam fajne ogłoszenie i w środę poszłam je zobaczyć… było bez okna.. Nadal mnie to bawi… podzwoniłam wtedy jeszcze trochę, ale nic z tego… zrozumiałam, że to znak. Nic lepszego nie znajdę, a do hałasu idzie się przyzwyczaić o czym przekonałam się w piątek, ale o tym później. Nie ma co narzekać, i nie skupiać się na niedogodnościach, tylko na zaletach i wszystko będzie łatwiejsze. I tak się właśnie stało.


Napisałam w ostatnim poście, że poznałam „wspomnianą” już wcześniej Magdę.. Ale ja nic o niej nie wspominałam :P
Więc było to tak. Po tych wszystkich telefonach o mieszkania, poszłam do informacji turystycznej poprosić o mapę. Produkuję się po hiszpańsku (swoją drogą już 3 Hiszpanów mi powiedziało, że super mówię w ich języku :D ale to nie jest prawda!), a tu patrzę, a na plakietce obsługującej mnie dziewczyny: MAGDA. Pogadałyśmy chwilę i umówiłyśmy się na 21 - bo wtedy ona kończyła pracę. Madzia odbywa tu praktyki z tego samego programu co ja. Studiuje turystykę na UAM w Poznaniu i rok temu była w Barcelonie na semestrze zimowy na wymianie. Dzięki jej opowieściom i doświadczeniu doceniłam bardzo Santiago. Ja płacę za mieszkanie 150 € i jest ono w super stanie i duże. Ona za mniejsze płaciła 400 €. Mój grant wynosi 360 € jej wynosił 300. Ja wszędzie dojdę na piechotę, ona korzystała z metra - 180 €. Tu np. piwo kosztuje ok. 1,5 € - tam ok. 5 €. Wiadomo dostając grant 300 a płacąc za mieszkanie 400... Musiała korzystać z pomocy rodziców - za co jest im bardzo wdzięczna :) no i na 5 miesięcy dostała dodatkowo 1500 €… które to wydała… w pierwszy miesiąc. Poza tym.. Barcelona jest cudowna, ale… Nie do mieszkania!! A tylko na wakacje… a poza tym Erazmusowcy w małym miasteczku łatwiej się integrują, niż w dużym… Tak więc - trafiłam do raju!! I tak na pogaduchy przy Sidrze (aaaa zapamiętałam wreszcie tą nazwę) zleciały do 1 w nocy…


Co do hałasu… to po tym spotkaniu z polakami i dzięki temu zmianie mojego samopoczucia o 180 stopni, tak dobrze spałam… że zaspałam do pracy :D w piątek rano zadzwonił budzik o 8.00 więc ja jak zwykle - jeszcze 10 min drzemki… tyle, że kolejny budzik usłyszałam o 9.09, a o 9.20 mam autobus do pracy. Spokojnie - szczęściara życiowa zdążyła :D umyłam się, spakowałam, zjadłam, ubrałam i pobiegłam na autobus. W busie (który to już na mnie czekał) byłam o 9.21. Pomyślałam wtedy, że ten dzień w pracy będzie ciężki, ale… tak spokojnych dzieciaków to ja tam jeszcze nie widziałam. A posiłek - wszyscy wszystko zjedli, nikt nie narzekał - idealnie po prostu!


Tak siedzę i piszę, i nie wierzę, że już 2 tygodnie tu jestem… zleciało mega szybko i nie wiem kiedy… w czwartek myślałam, że jest wtorek. I nawet zaczęłam się już martwić… że kiedyś będę musiała wyjechać z tego cudownego miejsca i wtedy będzie mi smutno… :( ale na razie cieszę się strasznie, że właśnie tu trafiła.


I nawet zaczęłam doceniać tutejszą pogodę. A mianowicie… wszyscy myślą, że jestem w Hiszpanii i mam mega upały… nie!! Ja jestem w Galicji, a to zasadniczo zmienia postać rzeczy! Dziś jest drugi dzień (na 15 jakich tu jestem) kiedy to poczułam się jak w Hiszpanii, ale nie do przesady, po prostu jest przyjemnie ciepło i cudownie słońce świeci. Ale ta pogoda - jest do życia, bo przez upały to bym chyba tu umarła, a poza tym dzieciaki byłyby niedozniesienia! A tak, korzystam z przecen w bereshce i kupuję sobie piękne płaszcze, jeansy i szaliki :)